کرمهای خاکی جانورانی هستند که دارای بدنی نرم می باشند. بدن آنها به بند هایی تقسیم شده است. آنها استخوان ندارند و معمولاً دراز و پوستی هستند. کرمها از گوناگونی زیادی برخوردارند. آنها در زمین می خزند. کرمهای خاکی در هر جایی یافت میشوند و طول آنها معمولاً بیشتر از ۳ سانتیمتر است. آنها بیشتر به رنگ صورت قهوهای یا صورتی تیره هستند.کرمهای خاکی روزانه به اندازه وزنشان خوراک می خورند و بیرون میدهند و این کودی بی همتا برای تقویت خاک می باشد. از سودمندیهای دیگر آنها این است که آنها با سوراخ کردن زمین آب و هوا را در زمین پخش میکنند واین برای رشد گیاهان بسیار سودمند است
آرتمیا یکی از انواع مهم و نسبتاً گسترده سخت پوستان است که از آبهای لب شور تا آبهای شور که میزان املاح آنها ممکن است تا چند برابر آب دریا باشد زندگی می کند. اسم علمی این سخت پوستان به زبان لاتین با توجه به شکل ظاهری آن آرتمیا (به معنی گوشواره آبی) می باشد. با روشن شدن ارزش غذایی و کاربردی آرتمیا در تغذیه ماهیان پرورشی، برای اولین آکواریوم عمومی سانفرانسیسکو موفق به جمع آوری و خشک کردن تخم مقاوم آن که اصطلاحاً سیست نامیده می شود، گردید. و از نیمه دم قرن 19 به بعد مطالعات و تحقیقات وسیعی در رابطه با مورفولوژی، اکولوژی هیستولوژی، ژنتیک، بیوشیمی، توکسیکولوژی و بیولوژی مولکولی و بسیاری از موضوعات دیگر آغاز گردیده و سال به سال گسترش بیشتری یافته است، در حال حاضر تحقیقات و پژوهش در مورد موضوعات مختلف آرتمیا توسط مرکز رفرنس جهانی آرتمیا در دانشگاه ژنت بلژیک، مرکز آرتمیای یونان و مرکز رفرنس کالیفرنیا و مرکز رفرنس دانشگاه ارومیه در حال انجام می باشد.
با توجه به اهمیت اسیدهای چرب ضروری 5 :20 ،4: 18 ، 3 : 18 که همگی اسیدهای 3-n می باشند، در تغذیه آبزیان و مطالعه مقادیر اسیدهای چرب در گونه های مختلف این نتیجه بدست آمد که مقادیر اسیدهای چرب از گونه ای به گونه ای دیگر و حتی در داخل یک سال فرق می کند.
بیشترین میزان اسیدهای چرب در آرتمیا اورمیانا در مرحله متاناپلیوس از نوع اسیدهای چرب 5 : 20 (3-n) می باشد و در حالت طبیعی 52% پروتئین و 4% چربی دارد.
ادامه مطلب ...میگو گونهای از سخت پوستان آبزی است که در بیشتر آبهای جهان اعم از آب شور و آب شیرین یافت میشود . میگو یک منبع غذایی برای موجودات دریایی است . میگوها می توانند رو به عقب شنا کنند .آنها مقاومت بالایی در برابر مواد سمی در مناطق آلوده دارند . میگو به صورت گستردهای توسط انسانها به عنوان ماده غذایی استفاده میشود . همانند سایر خوراکهای دریایی میگو سرشار از کلسیم، ید، و پروتئین است . همچنین میگو دارای ۱۲۲ تا ۲۵۱ میلی گرم کلسترول ( بسته به روش آماده سازی ) میباشد . مصرف میگو به علت اثر بر روی سیستم گردش خون انسان سالم ارزیابی میشود. قلب میگو در سرش است
یکی از عادتهای خوب غذایی که متخصصان تغذیه آن را توصیه میکنند، مصرف هفتگی فرآوردههای دریایی از انواع ماهی گرفته تا میگوست، اما خیلیها میگویند میگو کلسترول دارد و باید از خوردن آن اجتناب کرد، اما این باور درست است یا این که حقیقت چیز دیگری است؟ به غیر از این موضوع، عادت به مصرف میگو چه فواید و چه زیانهایی دارد؟ اینها همان مواردی هستند که در ادامه به آنها اشاره شده است ...
1- ضد فشارخون
میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا 3 است که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک میکند. البته توصیه میشود این ماده غذایی در هنگام تهیه با حداقل روغن و نمک طبخ شود، در این صورت به گزینهای مناسب برای کاهش سطح فشارخون تبدیل خواهد شد زیرا سرخ کردن آن در روغن، کالری بیشتر به بدن میرساند و باعث افزایش وزن میشود که خود از عوامل بروز فشارخون است.
2- سرشار از سلنیوم
یکی از مواد معدنیای که در میگو به میزان بسیار یافت میشود، سلنیوم است. با خوردن 100 گرم میگو، 64 درصد از نیاز روزانه به این ماده مغذی تأمین خواهد شد و از آنجا که سلنیوم خاصیت آنتیاکسیدانی دارد، عادت به خوردن میگو، احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ و انواع سرطان خون مانند «لوسمی» و «لنفوم هوچکین» را کاهش میدهد.
افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمیخورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کمخونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین میشود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانهشان بگنجانند.
3- ضد آلزایمر
امگا 3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث میشود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند. در واقع، دریافت روزانه 380 میلیگرم از این اسیدهای چرب، از بروز اختلال حواس و آلزایمر جلوگیری میکند و با خوردن هفتهای 2 تا 3 بار میگو، این مقدار اسید چرب به بدن خواهد رسید.
4- ضد کمخونی
افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمیخورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کمخونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین میشود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانهشان بگنجانند.
5- منبع پروتئین و کلسترول خوب
میگو برخلاف تصور عامه مردم، باعث افزایش کلسترول نمیشود زیرا بررسیهای مقایسهای میان دو رژیم غذایی با تخممرغ و میگو نشان دادهاند که رژیم دارای میگو 7 درصد سطح کلسترول بد و 12 درصد سطح کلسترول خوب را افزایش میدهد در حالی که رژیم دارای تخممرغ، سطح کلسترول بد را 10 درصد و سطح کلسترول خوب را 7 درصد بالا میبرد. در واقع این ماده غذایی چربی کمی دارد و با خوردن 12 عدد میگوی درشت بخارپز شده، 160 میلیگرم کلسترول وارد بدن میشود و سطح تریگلیسرید 13 درصد پایین میآید بنابراین توصیه میشود آن را مانند سایر منابع پروتئینی مصرف کنید.
سرانه مصرف میگو
طبق اعلام برخی از کارشناسان، مصرف سرانه میگو در ایران تقریباً 10 تا 20 گرم در سال است و بیشترین مصرفکنندگان هم تهرانیها هستند. البته در سالهای اخیر، مصرف فرآوردههای دریایی افزایش قابلملاحظهای داشته اما هنوز هم از مقدار استاندارد توصیه شده کمتر است و هنوز هم در مقایسه با مصرف جهانی در سطوح حداقل قرار داریم.
امگا 3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث میشود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند.
مصرف سرانه ماهی در ایران تقریباً 10 کیلوگرم در سال و در سطح جهانی 16 کیلوگرم است. بنابراین خوب است این را هم بدانید که در میان کشورهای مختلف دنیا، تایلند، فیلیپین، هند و اکوادور بزرگترین پرورش دهندگان میگو هستند.
معروفترین کوپهپود آب شیرین سیکلوپس است. سیکلوپسها گونههای متعددی دارند که از لحاظ ظاهری شبیه یکدیگرند. آنها از مواد مغذی معلق در آب و جانوران مرده تغذیه میکنند. از آنجا که کوپهپودها اندازه کوچکی دارند فقط میتوانند موجودات زنده ریز مانند باکتریها، دیاتومها و جاندارانی از این قبیل را شکار کنند. معمولاً طول بدن این جانوران از 2-1 سانتیمتر فراتر نمیرود. پاروپایان دارای یک چشم ساده در ناحیه میانی سر هستند که مربوط به دوران لاروی میباشد. این چشم ممکن است به رنگ سیاه یا قرمز باشد. کوپهپودها چشم مرکب ندارند.کوپهپودها دو جفت آنتن دارند. جفت اول بلند و جفت دوم کوتاه است. این جانوران دارای دم چنگالی هستند. برخی از کوپهپودهای آب شیرین قادرند یک پوشش سیست مانند ترشح کنند. این پوشش به آنها کمک میکند تا دورههای خشک و سخت را پشت سر بگذارند.در زمان تولید مثل، کوپهپودهای ماده تخمها را به صورت خوشه در کیسههای تخم با خود حمل میکنند. این کیسهها به شکم جانور متصل هستند. کوپهپودهای ماده در زمان تولید مثل، به دلیل داشتن کیسههای تخم به راحتی قابل تشخیص میباشند.کوپهپودهای آزادزی پوششی به نام سفالوسوم دارند که سر و بخشی از سینه را میپوشاند. گردش جمعیت در کوپهپودهای آزادزی به سرعت انجام میگیرد.جفت آنتن اول در این جانوران به عنوان چتر نجات عمل میکنند و مانع سقوط کوپهپود میشوند. این آنتنها در مواقع فرار سریع نیز کاربرد دارند. نقش اساسی شنا در این جانوران بر عهده پاهای سینهای میباشد.Ergasilus versicolor یکی از گونههای انگلی کوپهپودها است که در آبشش ماهیان آب شیرین زندگی میکند. فقط جنس ماده این جانور زندگی انگلی دارد. جفت آنتن دوم در این کوپهپود دچار تغییر شدهاند و برای چنگ زدن سازش یافتهاند
خاویار:
خاویار یک ماده غذایی پرانرژی است که طعم و بویی بسیار خوشایند دارد. به طور عمده پروتئین موجود در خاویار متشکل از اسیدهای آمینه آرژنین ، هیستامین ، ایزولوسین ، لیزین و میتونین است.
چربی موجود در خاویار نیز به دو دسته عمده تقسیم می شود که عبارتند از "25 درصد کلسترول " و "75 درصد لستین".
مصرف خاویار از ابتلا به بیماری افسردگی و بیماری های قلبی عروقی پیشگیری می کند؛ چرا که در خاویار غلظت اسیدهای چرب از نوع امگا 3بسیار بالاست.
بعلاوه خاویار غنی از ترکیبی به نام "ctacosand"است که نوعی الکل چرب با زنجیره بلند است و در بدن به اسیدهای چرب تبدیل می شود.
این اسیدهای چرب به دست آمده در سنتز میلین (پوشش سلول عصبی) نقش بسزایی ایفا می کند. به همین دلیل مصرف خاویار در سلامت سلول های عصبی بسیار موثر است.
در کشورهایی که ماهی و خاویار در عادات غذایی مردم جایگاه ویژه ای دارد، میزان ابتلا به افسردگی بسیار کمتر از دیگر کشورها است.
وجود اسیدهای چرب" امگا 3 " در خاویار مانع از افزایش کلسترول خون و به دنبال آن باعث پیشگیری از ابتلا به بیماری های قلبی عروقی می شود. بعلاوه مصرف خاویار در پیشگیری از ابتلا به بیماری های آرتریت رومائید (التهاب مفاصل)، بیماری های دستگاه گوارش و بعضی از انواع سرطان بسیار موثر است.
خاویار از نظر عنصر آهن نیز غنی است و به همین دلیل مصرف آن در افراد مبتلا به کم خونی ناشی از فقر آهن نیز توصیه می شود.
فیل ماهی
فیل ماهی یا بلوگا (Huso huso)، از راسته تاسماهیان، بزرگترین ماهی دریای خزر است. زیستگاه اصلی این آبزی دریای خزر و دریای سیاه است و گهگاه در دریای آدریاتیک هم دیده شده و هماکنون در فهرست گونههای بهشدت در معرض خطر انقراض دارد. خاویار آن گرانترین نوع خاویار است. نمونههایی از آنها با وزنی در حدود ۱۴۰۰ کیلوگرم و سنی بیش از ۱۰۰ سال صید شده است. هر دو یا سه سال یکبار تخم ریزی میکند و بین ۱۴ و ۱۷ سالگی بالغ میشود. طول آن از یک و نیم متر تا بیش از چهار متر است. رکورد صید آن در ایران ۱۲۵۰ کیلوگرم بوده است که از آن ۲۳۰ کیلوگرم خاویار طلایی، که گرانترین نوع خاویار است، استحصال شد.ماهی های زیادی در دنیا وجود دارد که عمرشان به یک سال هم نمی رسد. ولی در دریای خزر نوعی ماهی خاویاری به اسم فیل ماهی زندگی می کند که تا 120سال هم عمر می کند! یک فیل ماهی در این سن و سال، حدود 5/1 تن(1500 ) وزن دارد. بسیاری از فیل ماهی ها به خاطر خاویار گران قیمتی که در شکم دارند، خیلی زودتر از رسیدن به 120 سالگی کشته می شوند. در سالهای اخیر کشورهای اطراف دریای خزر(از جمله ایران) برنامه هایی را برای حمایت از این ماهی اجرا کرده اند
این ماهی مثل گونههای دیگر خانوادهٔ اردک ماهیها ماهی شکارچی و مهاجم است سر او به شکل پوزه اردک پهن میشود و دارای یک دهان با تعداد زیادی دندان تیز میباشد. اردک ماهی در میان خزههای آبهای تمیز محل زندگیش به دنبال شکار پرسه میزند و آماده حمله به هر موجود قابل خوردن مثل پرندگان در حال شنا در سطح آب است.
اردک ماهیها میتوانند تا ماکزیمم طولی معادل ۱۸۳ سانتیمتر رشد نمایند و به حداکثر وزنی معادل ۳۵ کیلوگرم برسند. گزارش شدهاست که این ماهی میتواند به سن ۳۰ سالگی برسد. آنها شکلی کشیده و اژدر مانند با سری نوک تیز و دندانهای برنده همانند اغلب ماهیهای شکارچی دارند. رنگ آمیزی آنها خاکستری – سبز با خالها یا لکههای آشکار است. اشکال روی بدن اردک ماهی همانند اثر انگشت میباشد و هر کدام با شکلها و الگوهای متفاوت میباشند.
ادامه مطلب ...
این ماهی کمتر در آکواریوم ها دیده می شود و سازگاری چندانی با سایر ماهی ها ندارد.البته این ناسازگاری کمتر پیش می آید و آسیب جدی ای به سایر ماهی ها وارد نمی کند اما در هر صورت ماهی ای که آسیب می بیند زیبایی خود را از دست می دهد.ماده ی این ماهی در زمان زایش نیاز به جفت دارد و در صورت نبودن جفت به ماهی های شبیه خود آسیب می رساند.
هنگام زایش ماهی نر در زیر گیاهان شناور لانه ی حبابی ایجاد می کند.پس از آن ماهی ماده را به زیر این لانه ی حبابی برده و شروع به چرخیدن به دور آن می کند.سپس هر دو ماهی به کف آکواریوم رفته و ماهی ماده تخم ها را خارج می کند و این تخم ها به سطح آب رفته و در داخل لانه ی حبابی قرار می گیرند.پس از تخمریزی باید ماهی ماده را از آکواریوم خارج کرد تا توسط ماهی نر آسیب نبیند.ماهی نر تا زمان بالغ شدن بچه ماهی ها از آن ها مراقبت می کند.
پس از گذشت حدود ۱۵ روز از تولد بچه ماهی ها ماهی نر باید از آکواریوم خارج شود.زیرا امکان دارد بچه ماهی ها را بخورد.
این ماهی انواع مختلف و متنوعی دارد که فراوان ترین آن ها ماهی گورامی دوخال میباشد.
استفاده از کرم خاکی به صورت زنده و یا خشک ، در تغذیه آبزیان حائز اهمیت می باشد .ترکیبات مناسب اسیدهای چرب و اسیدهای آمینه و اسیدهای آمینه ضروری و وجود امگا ۳ زیاد در این موجود ، استفاده از آن را نسبت به منابع گیاهی متمایز ساخته است. (۲۰۰۱ ، Ng et al )هضم و جذب آسان کرم خاکی ، علاوه بر دیگر خصوصیات مفید آن ، استفاده از آن را در پرورش دوران نوزادی و لاروی انواع آبزیان کاربردی ساخته است ng و همکاران ( ۲۰۰۰ ) جهت تغذیه بچه ماهیان انگشت قد گربه ماهی آفریقایی Clarias gariepinus ، از کرم خاکی استفاده کردند . نتیجه این تحقیق نشان داد که بچه ماهیان تغذیه شده با کرم خاکی رشد سریع تر و درصد بازماندگی و مقاومت در برابر استرس نسبت به بچه ماهیان گروه شاهد که از کرم خاکی تغذیه نکرده بودند نشان دادند.
مهمترین گونه های مستعدپرورش وبازارپسندعبارتند از: قورباغه سبز (Rana Clamitans) قورباغه لئوپارد (Rana Pipiens)قورباغه پیکرال(Rana Palustrist)قورباغه گاوی(Rana Catesbeiana) گونه های مذکور معمولا به راحتی از محیط های طبیعی استخراج شده، مورد پرورش قرار گرفته و سپس کشتار، بسته بندی و صادر می شود. البته قورباغه بزرگ آمریکایی به دلیل درشت بودن از تمام بدنش جهت تغذیه استفاده می شود و در گونه های دیگر فقط از ران آنها استفاده می شود. ران قورباغه جزو غذاهای لوکس و گران قیمت رستوران ها است. قورباغه ها در طبیعت عمدتا در فصل بهار در آب های کم عمق تخم گذاری می نمایند. توده تخمی که از یک قورباغه ماده به دست می آید حالت ژله مانند و چسبیده به هم داشته و می تواند محدوده ای به وسعت یک مترمربع را پوشش دهد و معمولا ۰۰۰/۱۰ الی ۰۰۰/۲۵ تخم قورباغه را شامل می شود. بچه قورباغه ها بین یک الی سه هفته از تخم خارج می شوند و این امر بستگی به میزان درجه حرارت آب دارد. میزان رشد قورباغه ها بستگی به شرایط اقلیمی، میزان تغذیه و غذادهی و مدت فصل رشد دارد. نوع و چگونگی تغذیه یک پارامتر حیاتی در پرورش قورباغه می باشد. قورباغه هایی که خوب تغذیه نگردند مستعد بیماری بوده و معمولا اقدام به شکار و تغذیه از قورباغه های کوچک تر و تخم قورباغه ها می نمایند و از این رو تعداد بسیار کاهش می یابد
ماهی اسب دریایی یکی از زیباترین ماهیان آب شور هست که شکل جالب اون شامل سر اسب
گونه و پوزه ای شبیه به مورچه خوار جایگاه خاصی در میان علاقه مندان آکواریوم های
آب شور دارد
این ماهی که ساکن مناطق آبهای شور و در بعضی از گونه ها آب نیمه شور
میباشد نقاط مرجانی یا بسترهای انبوخ از گیاهان علفی و شاخه دار را میپسندد و محیطی
که بتواند با توجه به رنگ خود در آن استتار کند بسیار دوست دارد
بدنی پوشیده از
فلسهایی مانند ماهی پوفر دارد که این فلسها وزن مخصوص کمی زیاد دارند بنابراین این
ماهی مانندمادیون های زیبا حرکت و شنای آرامی در آب دارد
رنگهای مختلفی از قبیل
زرد-سیاه-کرم-سفید و ... و همچنین مخملی و .. در میان آنه دیده میشود
در مورد
انداره این ماهی از 1.5 cm تا گاهی 40 cm با توجه به نوع گونه و شرایط فراهم شده
میرسند که در آکواریم معمولا از این مقدار کمتر میباشد
از این ماهی تا کنون 35
گونه به ثبت رسیده است که تنها اندکی از آنها در آکواریوم نگهداری میشوند
دهان
پوزه شکل این ماهیان که بسیار شبیه به مورچه خوار است این امکان را به این ماهیان
میدهد که از میکروارگانیسم ها و موجودات ریز تغذیه کند برای تغذیه در آکوریوم
میتوانید از میگوی آرتمیای زنده یا سخت پوستان ریز یا غذای مخصوص اسب دریایی بهره
ببرید معمولا در طول روز بسیار آرام بوده و خود را با دمی که شبیه غلاب میباشد به
جایی مانند مرجانی یا گیاه یا شاخه درختی وصل میکنند
دَلقَکماهی یکی از گونههای ماهی از خانوادهٔ شقایقماهیان (Pomacentridae) است. در حدود بیست و هشت گونه از دلقکماهیها شناسایی شدهاست. این گونه از ماهیها در آبهای شور زندگی میکنند. نام عمومی این ماهی دلقک ماهی یا Clownfish ( کلون فیش ) یا شقایق ماهی است . علت نامگذاری دلقک ماهی به دلیل رنگ آمیزی بدن این ماهی و علت نام گذاری شقایق ماهی به علت همزیستی این ماهی با شقایق دریایی است .
جالب است که این ماهی نسبت به تنتاکولهای سمی شقایق دریایی مقاوم است . برخی دانشمندان بر این عقیده اند که موکوس ویژه ای که روی بدن این ماهی وجود دارد باعث این مقاومت می شود .
دلقک ماهی نوعی رابطه ی همزیستی با شقایق دریایی دارد.دلقک ماهی نوعی ماده ی مخاطی و ناشناخته در پوست خود دارد که مانع آزاد شدن نماتوسیست های شقایق دریایی می شود.در حالی که اگر ماهی دیگری با بازوهای شقایق دریایی تماس پیدا کند،طعمه ی جانور می شود.به این ترتیب شقایق دریایی پناهگاه ماهی می شود و ماهی نیز ممکن است با حرکات خود ،آب را جابجا کند،رسوبات روی بدن شقایق دریایی را بردارد و حتی ممکن است ماهی های دیگری را اغوا کرده ،و آن ها را به دام شقایق دریایی بیندازد.بنابراین با توجه به مطالب ذکر شده دلقک ماهی برای شقایق دریایی چندان بی فایده نیست و رابطه ی آنها می تواند از نوع هم یاری باشد. این ماهی از نظر جنسی protanderous hermaphrodites می باشد . در زمان تولد همگی نر بوده و پس از بلوغ بزرگترین و غالب ترین گروه از نر به ماده تغییر جنسیت می دهد و البته دومین گروه نیز جفت مناسبی برای وی می باشد . این ماهی برای نگهداری یکی از بهترین گزینه ها بوده و تقریبا محبوبترین ماهی آکواریوم های آب شور می باشد . جهت نگهداری به دمای بین 24 تا 26 درجه سانتی گراد و ph حدود 8.4 نیاز دارد . ( شوری بین 1.023 الی 1.027 ) نگهداری از گونه های مختلف این ماهی در یک آکواریوم به شرط فضای مناسب و تعداد شقایق مناسب امکان پذیر بوده ، ولی باید تمام آنها را در یک زمان و یک شرایط به آکواریوم اضافه کرد چون در غیر اینصورت دلقک قدیمی به تازه وارد ها حمله کرده و برای حفظ قلمرو خود آسیب های مهلکی به آنها وارد می کند .
ماهی تیلاپیا سومین آبزی پرورشی جهان است که در بدلیل خصوصیات مثبت از جمله امکان تطابق با محیط جدید، تولید مثل سریع و رشد مناسب در بیش از صد کشور جهان به عنوان ماهی پرورشی پذیرفته شده است. معرفی این ماهیان به بسیاری از کشورهای جهان در کنار تاثیرات مثبت اقتصادی، منجر به آسیبهای جدی به اکوسیستم، ماهیان بومی و ساختارهای اقتصادی این مناطق گردیده است. با توجه به اینکه ورود تیلاپیا به ایران در دو سال اخیر از مباحث چالش برانگیز بین شیلات و محیط زیست بوده است، و نیز شروع پرورش تیلاپیا در ایران، لازم است نکات پیشگیری کننده از آسیبهای ناشی از واردات تیلاپیا مورد توجه باشند. در این تحقیق انواع آسیبهای ناشی از حضور تیلاپیا در زیستگاه جدید و راه های مقابله و کاهش این آسیبها مورد بحث قرار گرفته است.
جنس تیلاپیا از اعضای خانواده سیچلیدها و از راسته سوف ماهیان میباشد که داری بدنی مستطیلی شکل با فلسهای ریز هستند.باله پشتی طویلی با ۲۳ تا ۳۱ خار و شعاع دارند. بینی آنها دارای یک سوراخ در هر دو طرف است.
جنس تیلاپیا دارای دو زیر جنس است که تفاوت اساسی آنهادر روش تولید مثلی میباشد.
زیستگاه اصلی این ماهی شرق آفریقا به ویژه کنیا میباشد.ژاپنیها به دلیل کمبود غذا تیلاپیا را از مالزی به کشور خود بردند و به عنوان گونه پرورشی معرفی کردند. امروزه تیلاپیا در ژاپن، روسیه، هند و بخشهایی از آمریکا و اروپا پرورش داده میشود . جدیدا این ماهی با وجود مخالفت محیط زیست وارد ایران شده و توسط شیلات توسعه یافته است. هنوز تحقیقات مشخصی درمورد عوارض استفاده از این ماهی در ایران صورت نگرفته است
اکثر تیلاپیاها میکروفیت خوار هستند اما تعدادی از انها گیاهان عالی تر راترجیح میدهند و در محلهایی که دیگر گونههای پرورشی روی پلانکتونها تغذیه میکنند از گیاهان عالی استفاده میکنند. گونههایی که خارهای آبششی کوتاه تر و ضمخت تری دارند ذرات غذایی بزرگتر را تغذیه میکنند.
ماهی تیلاپیا یوری هالین است و میتواند در آب دریا نیز زندگی کند . اکثر گونههای آن در آّبهای لب شور یافت میشوند اما برخی از گونهها در آب دریا هم تخم ریزی میکنند. آنها کمتر حالت تهاجمی دارند و اگر گاه گداری از انها این رفتار دیده شود بدلیل عوامل جنسی، دما و تراکم جمعیت میباشد . محدوده دمای بهینه رشد انها ۲۵ تا ۳۰ درجه سانتی گراد است و در این دماها تخم ریزی میکنند . حد کشنده دمایی انها ۹ تا ۱۳ درجه سانتی گراد است.
برای انجام تخمریزی نیاز به ۲۵ تا ۳۰ عدد ماهی ماده و حدود ۱۲ تا ۱۵ نر در هر ۱۰۰۰ متر مربع میباشد.لاروها در سن ۲ تا ۳ ماهگی با طولی معادل ۶ تا ۱۰ سانتی متر بالغ میشوند.در آب و هوای معتدله تولید مثل در حدود ۲ ماه متوقف میشود . مولدین تیلاپیا جمعیت خود را تا حد اشباع استخر افزایش میدهند.برای جلوگیری از این عمل روشهای زیر پیشنهاد میگردد: - کاهش مدت زمان رشد ماهی - استفاده از ماهیان شکارچی - تفکیک مولدین و لاروها.
ماهیان موکوس خوار
بعضی ماهیان از موکوس که ماده ترشحی از اپیدرم ماهیها و بعضی بی مهرگان است تغذیه می کنند. جزئیات کامل عمل موکوس خواری هنوز کشف نشده است.
گفتنی است که پنج خانواده شناخته شده اند که بعضی از گونه های عضو آنها از موکوس
همجنسان خود یا سایر گونه ها تغذیه می کنند. این پنج خانواده عبارتنداز:
Ariidae
یا گربه ماهیان دریایی
Blenniidae
Labridae یا زمرّد ماهیان [این خانواده در آبهای ایران وجود
دارد. ]
Trichomycteridaeیا گربه ماهیان انگلی
Pomacentridae
خورشید ماهی بزرگترین ماهی استخواندار جهان است که رکورد خود را در گینس ثبت کرده است. طول بدن این ماهی از ۳ تا ۵ متر می رسد.
اولین خورشید ماهی در سواحل شمالی آمریکا شکار شد که ۳ متر طول و ۱٫۵ تن وزن داشت.
در سال ۱۹۰۸ خورشید ماهی دیگری در سیدنی دستگیر شد که ۴٫۲۶ متر طول و ۲۲۳۵ کیلوگرم وزن داشت. خورشیدماهی در هر بار تخم گذاری ۳۰۰ میلیون تخم تولید می کند.
یک خورشید ماهی یک تنی در آبهای فیلیپین صید شد.
به گزارش عصر ایران (asriran.com)، روزنامه "مانیلا دیلی" چاپ فیلیپین نوشت: این خورشید ماهی از جمله گونه های کمیاب دریایی است که توسط گارد ساحلی مانیل کشف شده است.
این روزنامه افزود: برای صید این خورشید ماهی، از حدود 200 گرم مواد بی هوش کننده استفاده شده بود.
ماهیان خاویاری که استروژن نامیده می شوند و از خانواده تاس ماهیان، از جمله گونه های آب زی کم نظیری هستند که از قدمتی چند صد میلیون ساله که به عصر ژوراسیک باز می گردد بر خوردارند و از این رو ماهیان خاویار را فسیلهای زنده جهان می نامند که همراه با تکاملی فیلوژنی تا به امروز باز مانده اند . از منظر تعدد گونه ها به ۲۷ گونه و زیر گونه در جهان تقسیم می شوند که از این تعداد ۵ گونه در دریای خزر زندگی می کنند ،دریایی که خود به تنهایی ۹۳ درصد ذخایر ماهیان خاویاری جهان را در خود جای داده است. اما ارزش ماهیان خاویاری نه به جهت استفاده از گوشت انان که به واسطه تخم انان که به خاویار یا مروارید سیاه مشهور است ،می باشد . خاویار خود به تنهایی به عنوان اشرافی ترین صبحانه جهان محسوب می گردد بسیاری آن را به شکل خام و یا همراه با تخم مرغ و اغشته به زرده ان میل می کنند و گروهی نیز به اندازه نوک قاشقی از ان را همراه با سبزیجات معطر یا قطعه کوچکی از نان و کره می خورند و بوی تند ماهی مانند ان و طعم شورش را بسیار دوست می دارند و انرا بسیار پر کالری و انرژی زا می دانند و این چنین نیز هست .
روتیفرها شامل 3 رده، 120 جنس و حدود 2500 گونه هستند که در سراسر منابع آبی کره زمین پراکنش دارند اما 90 درصد از آنها در محیط های آب شیرین یافت می شوند.
روتیفرها جز کوچکترین موجودات پر سلولی شناخته شده هستند و بندرت اندازه بدن آنها به 2 میلی متر می رسد. نرها کوچکتر از ماده ها هستند و نسبت به آنها کمتر توسعه یافته اند.
روتیفرها به دلیل رفتار پلانکتونی، شنای آهسته و عدم دفاع در مقابل شکارچی به طعمه های آسانی برای شکارچیان تبدیل شده اند..
معروفترین و معمولترین جنس روتیفرها که در آبزی پروری کاربرد دارد، Brachionus است.
بسیاری از کم تاران خاکزی می باشند که بزرگترین گونه ی آنها کرم خاکی است. اما کم تاران آب شیرین و دریا زی نیز وجود دارند. که تاکنون از مجموعه 4000 گونه ، 400 نمونه شناسایی شده که در رودخانه ها، دریاها، و آبهای شیرین و... زندگی می کنند. از جمله خانواده های متعلق به این راسته خانواده ی Tubificidaeمی باشد که بیشتر گونه های آن آبزی است ،که توبیفکس یکی از گونه های معروف آن است.
نرئیس از شاخه کرم های حلقوی و رده پرتاران می باشد. نزدیک خط جرز آب زندگی می کند.در طول سواحل فراوان هستند. به طور عمده در آبزی پروری استفاده می شود، زیرا به آسانی در دسترس فروشندگان محلی قرار می گرفت و نقش مهمی به عنوان تحریک کننده رسیدگی گناد ها دارد و هم چنین در تخمریزی و هچری ها یک ماده غذایی مهم محسوب می شود. از آنجایی که این کرم در آبهای شور و لب شور زندگی می کند دارای انرژی بالایی می باشد و هم چنین به راحتی قابل هضم می باشد.